Άγνωστες ιστορίες από τη ζωή του και τα τραγούδια του μοιράστηκε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου μιλώντας στην εκπομπή Στιγμές του One Channel και στον Μάνο Νιφλή.
Μία από αυτές αφορούσε το πώς παραλίγο να… φάει πόρτα σε δική του συναυλία: “Στα Γιάννενα ήταν. Πάμε με το αυτοκίνητο, με δύο μουσικούς ακόμα μέσα, να μπούμε από την πόρτα που είχαμε βάλει τα μηχανήματα. Και είναι ο φύλακας. ‘Δεν μπαίνει κανείς’, μου λέει. ‘Ακούστε κύριε, έχω εντολή από τον κύριο Παπακωνσταντίνου προσωπικά να μην περάσει κανείς από ‘δω’. Ντρεπόμουν να του πω ότι εγώ είμαι! Πιο πέρα ήταν η πόρτα που έμπαινε ο κόσμος. Με παίρνουν χαμπάρι και τρέχουν προς το αυτοκίνητο, πολύς κόσμος. Του λέω ‘άνοιξε βρε, έρχονται’. ‘Σας είπα κύριε, έχω εντολή από τον κύριο Παπακωνσταντίνου προσωπικά’. ‘Εγώ είμαι!’. Άνοιξε και μπήκα”.
Μίλησε ακόμα για τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι, όταν χρειάστηκε να τραγουδήσει σε σκυλάδικα για να βγάλει τα προς το ζην: “Όταν απολύθηκα από φαντάρος δεν μπορούσα να τραγουδήσω Θεοδωράκη και τέτοια. Είχα έναν φίλο από τον στρατό που ζούσε στη Γερμανία πριν τον στρατό, και μου λέει ‘πάμε ρε Βασίλη έξω, τι να κάνεις εδώ πέρα’. Δεν είχαμε λεφτά για να βγάλουμε εισιτήρια και θεώρησα καλό να πάω σε ένα μαγαζί που θα έπαιρνα και λεφτά. Έτσι βρέθηκαν οι ‘Κάψες’, ένα μαγαζί πολύ περίεργο για μένα. Καταρχήν στην πρεμιέρα είχε ξεμείνει μέσα ένα βουνό από άμμο που κράτησε μέχρι που έφυγα από εκεί. Εκεί λοιπόν είχα μεγάλη επιτυχία. Μάλλον γιατί δεν έμοιαζα του χώρου αυτού και όλοι ήθελαν να με προστατεύσουν. Πήγα με το ρεπερτόριό μου, αλλά τραγούδαγα και τα λαϊκά της εποχής. Μάλιστα, με είχαν συμπαθήσει τόσο πολύ γιατί στα ζεϊμπέκικα που τους έλεγα, είχαν πιει οι άνθρωποι και όπως χόρευαν τρεκλίζανε κιόλας, κι εγώ έλεγα ‘άμυνα’. Απ’ όλα τραγουδούσα. Έλεγα και το ‘Γεννήθηκες για την καταστροφή’.
