Με του που κράτησε το χρυσό αγαλματίδιο είπε:«Υπάρχει ένα μέρος που είναι μαζεμένοι όλοι οι άνθρωποι με τις μεγαλύτερες δυνατότητες. Το νεκροταφείο».
«Οι άνθρωποι με ρωτάνε συνέχεια: “Τι ιστορίες θέλεις να πεις Viola;”. Και απαντάω “ξεθάψτε αυτά τα πτώματα”. Ξεθάψτε αυτές τις ιστορίες. Τις ιστορίες των ανθρώπων που ονειρεύονταν και ποτέ δεν είδαν αυτά τα όνειρα να γίνονται πραγματικότητα, άνθρωποι που ερωτεύτηκαν και έχασαν. Έγινα καλλιτέχνης και δόξα τον Θεό που έγινα γιατί είναι το μόνο επάγγελμα που δοξάζει τι σημαίνει να ζεις την ζωή.», είπε προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της.
Και συνέχισε απευθυνόμενη στους γονείς της. «Και [στους γονείς μου] που είναι το κέντρο του κόσμου μου. Οι άνθρωποι που με δίδαξαν το καλό και το κακό, πως να αποτυγχάνω, πως να αγαπώ, πως να κρατάω ένα βραβείο, πως να χάνω. Γονείς μου, είμαι τόσο ευγνώμων που ο Θεός διάλεξε εσάς για να με φέρετε σε αυτόν τον κόσμο. Προς τις αδερφές μου, ευχαριστώ για την φαντασία. Και προς τον άντρα μου και την κόρη μου. Καρδιά μου. Εσείς… μου μαθαίνετε κάθε μέρα πως να ζω, πως να αγαπώ. Είμαι τόσο χαρούμενη που είστε τα θεμέλια της ζωής μου. Ευχαριστώ την Ακαδημία. Σας ευχαριστώ.»
Δείτε παρακάτω το λόγο της στην τελετή απονομής
