Ο Λόγος για τον Θεόδωρο Δασκαλόρη που με επιστολή του απαντά στο δημοσίευμα της εφημερίδας με τίτλο «Πόσα δισεκατομμύρια αξίζει για μας η Αντιγόνη;»
«Ο Uwe Walter», αναφέρει στην επιστολή του ο κ. Δασκαρόλης, «υποστηρίζει στην κριτική του “Πόσα δισεκατομμύρια αξίζει για μας η Αντιγόνη;” (FAZ της 4ης Ιουλίου) επί της μελέτης της Johanna Haninks “The Classical Debt» ότι το ελληνικό “nation building” έλαβε χώρα τον 19ο αιώνα, ωστόσο ήδη από τον 6ο αιώνα μ.Χ. εμφανίζονται μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες, οι οποίες χαρακτηρίζονται ως Έλληνες και ταυτίζονται με τον Ελληνισμό. Στην μακρά του ιστορία ο ελληνικός λαός θεμελίωσε την ύπαρξη και τον πολιτισμό του σ’ ένα ισχυρό φρόνημα αντίστασης: κατά των Περσών στην αρχαιότητα, του οθωμανικού δεσποτισμού, της Wehrmacht στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, της δικτατορίας των Συνταγματαρχών, της αυθαιρεσίας των χρηματαγορών στις μέρες μας. Θέλουμε δεν θέλουμε, συνιστά κι αυτό προσφορά στον ευρωπαϊκό πολιτισμό».
«Και η Αντιγόνη δεν αποτιμάται σε δισεκατομμύρια ούτε προφανώς εξαγοράζεται», επισημαίνει στην επιστολή του πρέσβης και συνεχίζει: «Για όποιον αληθινά την μελετήσει, ενσαρκώνει το αίσθημα της αληθινής δικαιοσύνης, επέκεινα τρεχουσών κανονισμών κι απαγορεύσεων, μια διεκδίκηση τόσο παλαιά όσο και η αυγή της ελληνικής σκέψης. Θα μας πάρει πολύ χρόνο να συζητήσουμε τον τρόπο με τον οποίο η Ευρώπη προσέλαβε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Κανείς λαός δεν είναι πλήρως απαλλαγμένος από τους προγόνους του: η σύγχρονη Ελλάδα δεν ευθύνεται για το γεγονός ότι εξιδανικεύτηκε από αρκετούς ξένους. Ο πολιτισμός είναι μία συνεχής εξελικτική διαδικασία. Κάποτε οι χιτώνες θα έπρεπε να εξελιχθούν σε φουστανέλες των Ευζώνων. Ο Αριστοτέλης προσέφερε στην ανθρωπότητα την επαγωγική λογική- κάθε δράση και κάθε παράλειψη επιφέρει συνέπειες. Εάν οι αρχιτέκτονες των ελληνικών “προγραμμάτων βοήθειας” την αγνόησαν, συσσωρεύοντας το ένα μακροοικονομικό λάθος πίσω από το άλλο κατά την εφαρμογή τους, γι’ αυτό δεν ευθύνεται ούτε ο Αριστοτέλης ούτε οι σύγχρονοί του ούτε και οι απόγονοί του».
«Ο κ. Walter», τονίζει ο κ. Δασκαρόλης, «πιστεύει ότι τα “ελγίνεια μάρμαρα” ανήκουν “δικαιότατα” στο Βρετανικό Μουσείο. Την πεποίθησή του αυτή μπορεί κανείς να την θεωρήσει σεβαστή, όμως αντιτίθεται, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, στην πλειοψηφία της βούλησης των Βρετανών πολιτών που, φαντάζομαι, κάτι θα γνωρίζουν περισσότερο απ’ αυτόν. Γεγονός παραμένει το εξής: τα “μάρμαρα” εκλάπησαν από τον Παρθενώνα. Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να θεωρήσω το άρθρο τμήμα μιας σκοπιμότητας που υπηρετεί την έκφραση της ευρέως διαδεδομένης σε πολλούς Γερμανούς αντίληψης περί μη ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους».
