Σωστά η μείζων αντιπολίτευση απαιτεί από την κυβέρνηση την απομάκρυνση του κυρίου Πέτσα. Δεν έχει και τόσο σημασία σε ποια μέσα μοίρασε τα ποσά για την καμπάνια «Μένουμε Σπίτι». Εχουν αποδείξει ώς τώρα οι κυβερνώντες ότι κυβέρνηση είναι, ό,τι γουστάρουν κάνουν, στέλνοντας στον αγύριστο κάθε στοιχειώδη δημοκρατική διαδικασία, αδιαφορώντας επιπλέον για το λαϊκό αίσθημα και την κοινωνική ευαισθησία.
Διαβάζοντας αρχικά τις δηλώσεις Πέτσα για τον αποκλεισμό της εφημερίδας «Documento» από το μικρό κρατικό (;) βοήθημα ομολογώ ότι νόμιζα πως δεν διάβασα καλά. Είναι δυνατόν, άρχισα να μονολογώ, να υπάρχει κρατικός λειτουργός με τέτοια φασίζουσα λογική αποκλεισμού; (Είπε ο κυβερνητικός αξιωματούχος ότι αποκλείστηκε η εν λόγω εφημερίδα επειδή δεν αρέσουν στην κυβέρνηση όσα γράφει!) Και να που είναι, κατέληξα, όταν πείστηκα ότι έτσι δικαιολόγησε την απαράδεκτη απόφασή του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, απόφαση την οποία προφανώς δεν την πήρε μόνος του, αλλά, τι να κάνουμε, αυτός τη χρεώνεται.
Πέρα από την κραυγαλέα έλλειψη ιδεολογικού νιονιού [θα μπορούσε να κρατήσει τα προσχήματα με άλλες δικαιολογίες, όπως, π.χ., ότι διέλαθε την προσοχή του βρε αδερφέ η εν λόγω εφημερίδα ή ότι κάπως θα επανορθώσει ή ξέρω γω τι], πέρα λοιπόν από αυτά αποδεικνύει ότι δεν έχει πέτσα αυτός ο πολιτικός παρότι το αντίθετο δηλοί και μαρτυρεί το επώνυμό του.
Μα, τέτοιο μίσος; Τέτοια εκδικητικότητα για ένα μέσον που κάνει κριτική στο έργο της κυβέρνησης; Τόση μικρότητα και τόσος ρεβανσισμός; Τόσο «εντυπωσιακή» και αναίσχυντη επίδειξη αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς; Αυτή είναι η φιλελεύθερη δημοκρατία για την οποία μας ζάλισαν προεκλογικά [και με κάθε ευκαιρία] τ’ αυτιά αλλά και τη συνείδηση; Κρίμα, γι’ αυτούς τουλάχιστον που παραμυθιάστηκαν από την ψευδή τους ιδεολογία και τα μεγαλόστομα περί επιστροφής στην «κανονικότητα» – πλέον πολλοί έχουν αντιληφθεί τη μικρότητα των στελεχών της κυβέρνησης. Αρκεί να το καταλάβουν και οι της αντιπολίτευσης, εάν ενδιαφέρονται ασφαλώς.
Μα, θα αναρωτηθεί κανείς, αφελής μάλλον, «καμία ηθική συστολή»; Αλλά, δυστυχώς, σε αυτό το ερώτημα έχουν απαντήσει εδώ και αιώνες [Μακιαβέλι] οι Νέοι Χρόνοι – και εδώ στην Ελλάδα οι πολύ πρόσφατοι πολιτικοί χρόνοι, αλλά είναι καλύτερα να μη θυμάται κανείς: Η ηθική δεν έχει θέση στην πολιτική – κι έτσι πορεύονται πλέον οι διεκδικητές της εξουσίας, από όπου κι αν προέρχονται [διαφορετικά, εξουσία γιοκ].
Το θέμα εδώ είναι η ολιγότητα και η επίδειξη αντιδημοκρατικότητας, χωρίς αιδώ δε, από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ο οποίος, παραδόξως, παραμένει ακόμη στο κρίσιμο κυβερνητικό του πόστο. Τι να πεις. Κατάντια και εκφυλισμός του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι το πρώτο που έρχεται στα χείλη σου. Ε, και; Ουδείς ενδιαφέρεται πραγματικά – οι αντιρρήσεις που προέκυψαν οφείλονται σε αντιπολιτευτικούς λόγους, κάτι που δεν είναι κακό, απουσιάζει όμως ο βαθύς δημοκρατικός λόγος. Εδώ που τα λέμε, και πού να τον βρει κανείς; Στα κόμματα εξουσίας ή στα θεσμικά όργανα των Ελλήνων δημοσιογράφων; Θα μπορούσε βεβαίως, αρκεί να υπήρχε επικοινωνία στην κοινότητα.
Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
