Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 26ης Μαΐου σόκαρε το ΣΥΡΙΖΑ και τις προοδευτικές δυνάμεις της κοινωνίας. Το σοκ, δεν είχε να κάνει μόνο με το εύρος της διαφοράς όσο με το γεγονός ότι κανείς στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στην ηγετική ομάδα δεν είχε αντιληφθεί το τι συνέβαινε στην ελληνική κοινωνία. Αν και κόμμα εξουσίας μόλις 4,5 χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να χάσει τελείως την επαφή με την κοινωνία. Αδυνατούσε να αντιληφθεί τόσο το μέγεθος της δυσαρέσκειας όσο και τυχόν λανθασμένες πολιτικές επιλογές αλλά και αστοχίες. Σε αυτά τα 4,5 χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ θύμιζε κάτι από σέρφερ. Δίχως να μπορεί καλά καλά να κρατήσει ισορροπία βρέθηκε πάνω στη σανίδα της εξουσίας, παρασυρόμενος από το κύμα οργής και αγανάκτησης της ελληνικής κοινωνίας για όσους οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Για όσους τους πίστεψαν στο παρελθόν και τους τίμησαν με την ψήφο τους και ως αντάλλαγμα εισέπραξαν μειώσεις μισθών, απολύσεις, περικοπές σε συντάξεις, απώλεια εργασιακών δικαιωμάτων, ανασφάλεια και κατακόρυφη μείωση του βιοτικού τους επιπέδου.
Η ισορροπία στη σανίδα της εξουσίας δεν είναι εύκολη. Χρειάζεται να μάθει κανείς να κρατά καλή ισορροπία και αυτή μόνο η επαφή με την κοινωνία την φέρνει. Παραδοσιακός συνδετικός κρίκος κυβέρνησης με την κοινωνία είναι το ίδιο το κόμμα. Ένα κόμμα ανοικτό σε ιδέες, προτάσεις αλλά και ανθρώπους και όχι αποστειρωμένο με ανθρώπους οι οποίοι αδυνατούν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα. Ένα κόμμα που θα μπορεί να μεταφέρει τις ανησυχίες και το σφυγμό της κοινωνίας. Κάτι που όμως στο ΣΥΡΙΖΑ δεν συνέβη.
Δυστυχώς στο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε κανείς να αντιληφθεί ότι το κύμα πάνω στο οποίο ανέβηκε με τη σανίδα, εύκολα
θα μπορούσε να γυρίσει και να πνίξει και τον ίδιο εάν δεν λάμβανε τα απαραίτητα μέτρα.
Δεν είναι ώρα για να πει κανείς τι έφταιξε και τι δεν έφταιξε για τη μεγάλη ήττα. Ενίοτε η αυτοκριτική είναι λυτρωτική για πρόσωπα και καταστάσεις. Το σημαντικότερο στην παρούσα φάση είναι η φυγή προς τα εμπρός εν όψει και της δύσκολης εκλογικής αναμέτρησης των εθνικών εκλογών. Μέχρι στιγμής ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να βρίσκεται σε σοκ. Σε έναν πολιτικό λήθαργο από τον οποίο προς το παρόν δείχνει να μην μπορεί να ξεφύγει. Ένα από τα μαθήματα που θα πρέπει ίσως να λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ από την ήττα της 26ης Μαΐου είναι ότι στην πολιτική δεν μπορείς να κερδίζεις πάντα. Έρχεται μία μέρα που θα βιώσεις και συ την ήττα από τον αντίπαλο και εκεί θα πρέπει να δείξεις σε όσους σε τίμησαν με την ψήφο τους ότι μπορείς να τη διαχειριστείς. Ότι έλαβες το μήνυμα των εκλογών, ότι θα το επεξεργαστείς και ότι είσαι έτοιμος να δώσεις τη μάχη των προσεχών εθνικών εκλογών. Έτσι είναι τα κόμματα εξουσίας και αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί να παραμείνει, θα πρέπει να μάθει και να συμπεριφέρεται ανάλογα. Το ίδιο
και τα στελέχη του.
Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε λήθαργο τόσο ο κίνδυνος εν όψει των επικειμένων εθνικών εκλογών μεγαλώνει. Όσο δεν λαμβάνονται πρωτοβουλίες τόσο αφήνεται χώρος στον αντίπαλο ο οποίος ούτως ή άλλως υπερτερεί λόγω της ευρείας νίκης των ευρωεκλογών της 26 ης Μαΐου. Τόσο εμπεδώνεται η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να πετύχει ίσως ένα καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα στις εθνικές εκλογές, με αποτέλεσμα το πλεονέκτημα του αντιπάλου να αυξάνει. Η ηττοπάθεια και η αποσυσπείρωση ποτέ δεν ευνόησε κανένα κόμμα εξουσίας πριν από εθνικές εκλογές. Γι αυτό το καλύτερο που έχουν να κάνουν στο ΣΥΡΙΖΑ είναι να ξυπνήσουν από το λήθαργο το συντομότερο δυνατόν, πριν να είναι αργά.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
