Ζητείται ανθρωπιά

Στην αρχή της κρίσης, πριν από 10 – 12 χρόνια, κάποιοι εκτιμούσαν ότι το σημαντικότερο πρόβλημα δεν είναι η απώλεια εισοδήματος, η οικονομική δυσκολία, αλλά η επερχόμενη αλλαγή στις κοινωνικές μας σχέσεις. Με λιγότερα χρήματα μπορείς να επιζήσεις.

Στερηθήκαμε αρκετά, «κόψαμε» πολλά, αλλάξαμε συνήθειες· συνεχίσαμε όμως τη ζωή μας. Αυτό που δύσκολα θα επανέλθει, ύστερα από πολλά χρόνια, είναι η ηρεμία μας, οι προσωπικές σχέσεις, η ισορροπία στη σκέψη, η κοινωνική συνοχή. Αντίστοιχο παράδειγμα από τη νεότερη ιστορία είναι η περίοδος της Κατοχής. Η ένδεια, η εξαθλίωση και η πείνα θέρισε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Ομως πολλοί κράτησαν ζωντανά το ενδιαφέρον, την αλληλεγγύη, το δόσιμο στους συνανθρώπους. Η κοινωνική συνοχή διατηρήθηκε και απλώθηκε, εκτός των γνωστών εξαιρέσεων.

Σήμερα, διαισθάνεσαι κάτι αρνητικό να πλανάται στην ατμόσφαιρα, όσον αφορά τις αναμεταξύ μας σχέσεις. Στις καθημερινές συναναστροφές, εκ του φυσικού, υπάρχει και μια εν μέρει αδιάφορη κατάσταση και επιφύλαξη. Ως μέλη ομάδας, η επιθετικότητα αυξάνει, μεσολαβεί και προστατεύει η μάζα, η ανωνυμία. Αυλιζόμαστε όμως και στο ψηφιακό πλανητικό καφενείο, του Διαδικτύου. Εκεί, στην ανάρτηση του ονομαζόμενου τοίχου, αφορίζονται, σκυλεύονται αξίες και η ανθρώπινη υπόσταση.

Τα παραπάνω πολλαπλασιάζονται, αν η άλλη πλευρά είναι περισσότερο αδύναμη και απροστάτευτη. Οπως είναι οι πρόσφυγες κι οι μετανάστες (οι μετακινούμενοι άνθρωποι, όπως κι αν τους ονοματίζουν κάποιοι). Πολλοί τούς αντιμετωπίζουν ως το νέο κακό, που θα ανατρέψει τη ζωή μας, έρχονται για να αλλοιώσουν τον πολιτισμό, τα έθη και έθιμα, κυρίως τη θρησκεία και τον Ελληνισμό. «Η πατρίς κινδυνεύει», αναφώνησε ο συμπατριώτης μας περιφερειάρχης.

Νωρίτερα, στις προεκλογικές περιόδους των εθνικών και αυτοδιοικητικών εκλογών, οι υποψήφιοι οι προερχόμενοι από τον συντηρητικό πολιτικό χώρο υπερθεμάτιζαν, προβάλλοντας ανάλογες και πιο ακραίες απόψεις. Στους οκτώ μήνες μετά τις εκλογές, είτε από αδράνεια είτε εσκεμμένα, η κατάσταση στα νησιά του Βορείου Αιγαίου επιβαρύνθηκε υπέρμετρα. Οσοι διαβιούν στα Κέντρα Προσφύγων, είναι σε συνθήκες εξαθλίωσης, αλλά και οι κάτοικοι των γύρω περιοχών βρίσκονται σε απόγνωση. Κινδυνεύει η κοινωνική ισορροπία. Η ακραία πόλωση δημιούργησε ένα έντονα τοξικό κοινωνικό περιβάλλον. Κάποιοι δεν ήθελαν μια ισόρροπη κατάσταση και ούτε προσπάθησαν για μια άλλη αντιμετώπιση και επίλυση.

Επιγραμματικά: η προσπάθεια αυτή πρέπει να περιλαμβάνει μεταφορά ανθρώπων στη στεριανή Ελλάδα, άρση του νησιωτικού γεωγραφικού αποκλεισμού, πίεση για ανάλογη μετακίνηση στις χώρες τις Ευρώπης. Νέα Κέντρα Κράτησης, κλειστά ή ανοιχτά, καθώς και πλωτά φράγματα δεν βοηθάνε. Από την άκρη του Αιγαίου φωνάζουμε: δεν θέλουμε άλλο τη συμπόνια και το λεκτικό ενδιαφέρον. Οι άνθρωποι των νησιών, ντόπιοι και φιλοξενούμενοι, χρειάζονται ανθρωπιά· όσοι δεν τη διαθέτουν, παρακαλούμε να μην ασχολούνται με το θέμα.

*Ο Αριστείδης Καλάργαλης είναι συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr